Հայաստանում առավելապես վերջին շրջանում ներքաղաքական դասավորությունները և առավելապես արտաքին քաղաքական, դիվանագիտական ու ռազմական բացթողումները հասարակության մեջ տագնապի ալիք էին բարձրացրել, հուսահատության էր հասցրել երկրում որևէ բան փոխել չկարողանալը:
Երբ լսում եմ Երևանում հերթական կանաչ գոտին ավերելու, ոչնչացնելու, ծառահատելու կամ հին շենքը քանդելու մասին, ակամա հիշում եմ Թբիլիսին։ Թբիլիսին թաղված է կանաչի, ծառերի մեջ և առատ է գեղեցիկ, յուրահատուկ պուրակներով ու զբոսայգիներով:
Արմենը մինչև հինգերորդ դասարանը վտիտ, թուլակազմ երեխա էր: Չար տղաները հաճախ էին նրան նեղացնում, ճնշում: Հերթական այդպիսի դեպքից հետո հուզված մտել էր տուն, պայուսակը գցել ու գոռացել.
Ցանկանում եմ հավատալ Հայաստանում կոռուպցիայի դեմ պայքարի վերաբերյալ ՀՀ նախագահի և վարչապետի խոսքերին, որովհետև չհավատալը նշանակում է գիտակցել, որ կոռուպցիան վերջնականապես հաղթանակելու է երկրում, Հայաստանը պարտվելու է, ավելի ճիշտ, կոռուպցիայի կողմից ամբողջովին խժռվելու է ու կործանվելու:
ՀՀ կրթության և գիտության նախարարության աշխատակազմին կից լեզվի պետական տեսչությունը կոչված է մշտապես հսկողության տակ պահելու «Լեզվի մասին» ՀՀ օրենքի, ՀՀ լեզվական քաղաքականության պետական ծրագրի կատարումը, ՀՀ պետական լեզվի կանոնարկման, հասարակական կյանքի բոլոր ոլորտներում նրա լիակատար գործածության և ՀՀ ազգային փոքրամասնությունների լեզվական իրավունքների ապահովումը:
Արդեն 1991-ին պարզ էր գերխնդիրը` երկրում ձևավորել գերազատական (շուկայական) հարաբերություններ. ձևով` ժողովրդավարական, բովանդակությամբ` բռնազավթողական (խեղկատակային ենթատեքստով)։
Մեր իշխանությունները սրբորեն, կետ առ կետ կատարեցին իրենց վրա դրված բոլոր պարտավորությունները, ցույց տվեցին արտաքին ուժերին ծառայելու իրենց հմտությունն ու պատրաստակամությունը, տաղանդն ու նվիրվածությունը: Իսկ Հայաստա՞նը, Հայաստանի խնդիրնե՞րը...
Վերջերս ՌԴ Պետդուման առանց այլևայլության և օրենքի ուժով արգելեց անհեթեթ և արտառոց անունների գործածումն անծայրածիր և ծայրաստիճան բազմազգ Ռուսիայում։ Այսինքն, այն անունների, որոնք թվանշան են պարունակում, քրեական արտահայտություններ են կրում և այլն։
1993 թ. գրողների միության առաջին հարկի փոքրիկ սենյակում տեղավորված «Առագաստ» շաբաթաթերթի խմբագրություն հաճախ էր այցելում Արարատի շրջանի Լուսառատ գյուղի բնակիչ Եղիշե Ջալլաթյանը՝ մեր հավատարիմ ընթերցողներից մեկը:
Նախ՝ սա խաղաղություն չէ, այլ՝ հրադադար:
Երկրորդ՝ խաղաղության հասնելու համար առնվազն անհրաժեշտ է անցնել երկար և դժվար ճանապարհ։ Մենք էլ հրադադար ենք ստացել 2020 թվականին, սակայն մինչև հիմա խաղաղության դարաշրջանը դեռ չի երևում։
Ավելին, Իրանի և Իսրայելի միջև ընթացած պատերազմում որևէ մեկը լիարժեք հաղթող կամ պարտված չէ...